Pavarësisht se si shkencëtarët arritën të përdorin një nga superkompjuterët më të fuqishëm të Evropës, rezultatet mbetën të njëjta: zhdukja masive e bimëve dhe kafshëve nuk po ngadalësohet. Ajo vetëm po rritet.
Një studim i ri nga një shkencëtar i Komisionit Evropian dhe një profesor nga Australia modeloi ndryshimet klimatike dhe të përdorimit të tokës dhe ndikimin e tyre në speciet bimore dhe shtazore. Rezultatet janë të zymta: superkompjuteri thotë se 10 për qind e të gjitha specieve bimore dhe shtazore do të zhduken deri në vitin 2050 dhe 27 për qind e diversitetit të vertebrorëve do të zhduken deri në vitin 2100. Po, kjo është më shumë, pasi një e katërta e kafshëve tona janë zhdukur në rreth 75 vjet.
Shkencëtarët ngarkuan modele me 33,000 lloje virtuale që mund të shpërndaheshin dhe përshtateshin, 15,000 rrjeta ushqimore të adaptueshme dhe madje edhe potencialin e specieve pushtuese. Simulimet me rezultatet e publikuara në Science Advances, matën kontributin e ndërveprimeve ekologjike në numrin e zhdukjes, duke modeluar sesi zhdukjet "primare" të shkaktuara drejtpërdrejt nga ndryshimi i klimës dhe përdorimit të tokës çuan në zhdukje shtesë.
Simulimet vëzhguan një përgjigje të specieve në intervale mujore midis 2020 dhe 2100, duke vënë re një rënie të shpejtë të diversitetit midis 2020 dhe 2050, duke sugjeruar më tej që dekadat e ardhshme të kenë një rëndësi të veçantë për të ardhmen e biodiversitetit.
Përfitimet kryesore të përdorimit të superkompjuterit i lejuan shkencëtarët të krijonin "Tokë virtuale", me jetët e bimëve dhe kafshëve të lidhura drejtpërdrejt me klimën, përdorimin e tokës dhe bimët dhe kafshët e tjera. Falë këtij efekti të reaksionit zinxhir, humbja e biodiversitetit përforcohet deri në 184 për qind thotë studimi, duke treguar se si mos llogaritja e ndërveprimeve ekologjike çon në një nënvlerësim të rëndë të krizës aktuale të biodiversitetit.
Por humbja e kafshëve nuk është e vetmja gjë që vjen, falë modelimit. "Komunitetet do të humbasin deri në gjysmën e ndërveprimeve ekologjike," thotë studimi. "Modeli zbulon se numri ekstrem i ndryshimit global për diversitetin e vertebrorëve mund të jetë i një rëndësie dytësore në krahasim me dëmtimet në strukturën e rrjetit ekologjik."
Në disa nga simulimet më të këqija, deri te gjysma e lidhjeve në rrjetat ushqimore midis specieve u zhdukën. Sa më të mëdha të jenë speciet, aq më i lartë është zinxhiri ushqimor dhe aq më të prekshëm bëhen ato ndaj efekteve pas zhdukjeve.
"Nëse praktikuesit e ruajtjes nuk fillojnë me shpejtësi të përfshijnë kompleksitetin e ndërveprimeve ekologjike dhe rolin e tyre në proceset e zhdukjes në planifikimin e tyre," shkruajnë autorët e studimit, "shmangia e krizës së vazhdueshme të biodiversitetit do të bëhet një objektiv i paarritshëm".